Clyde McCoy był big-bandowym trębaczem z lat 60. Ale to nie dzięki swojemu talentowi muzycznemu zasłynął. Zyskał on popularność jako człowiek, który opracował charakterystyczny dźwięk „wah wah“. Firma Vox zaczęła prowadzić próby wyprodukowania pedału gitarowego modulującego dźwięk w taki sposób, aby dać analogiczny efekt. Zaowocowało to wprowadzeniem na rynek w 1967r. pedału wah-wah Vox „Clyde McCoy“. Pedału tego używali między innymi Jimi Hendrix i Eric Clapton. Zdjęcia wykonane podczas nagrywania albumu „Electric Ladyland“ potwierdzają, że pedał Hendrixa był wersją „z podpisem“, tzn na spodniej jego stronie widniał autograf Clyde’a McCoy’a. Drugą wersją pedału była wersja „ze zdjęciem“, która na spodzie miała fotografię McCoy’a. Model „z podpisem“, z doskonale brzmiącym induktorem „halo“, był pierwowzorem do powstania Fulltone Clyde.
Fulltone Clyde został zaprojektowany po wnikliwej analizie każdego aspektu kolekcji 25 sztuk pedałów „wah“ firmy Vox i czerpie z niej to co najlepsze. Producenci przyznają się, że badania były tak dociekliwe, iż kilka starych efektów ucierpiało. To co wyróżnia Fulltone Clyde i stanowi jego serce to induktor. Problem z induktorami w starych efektach oraz w produktach innych firm polega na tym, że były i są one wykonywane z małą precyzją, przez co ich parametry odbiegają nawet o 30% od założonych wartości. Induktor w jednym z klasycznych pedałów Vox podczas pomiarów wykazał wartość 360 mh podczas gdy jego wartość nominalna wynosiła 500 mh.
Induktor w pedałach Fulltone to ręcznie robiona jednostka o dostrojonym rdzeniu, wyprodukowana przy użyciu dokładnie tego samego typu uzwojenia oraz induktancji co pedały Vox z lat 60‘ jednak z absolutną konsekwencją posiada te same paramentry w każdym egzemplarzu. Induktor o dostrojonym rdzeniu jest dużo bardziej kosztowny do wytworzenia ale rezultat jest wart tych pieniędzy. Wystarczy wymienić ten jeden element w pedale „wah“ aby poczuć ogromną różnicę. (Producent oferuje induktor do kupienia osobno jako część zamienną pasującą do 90% pedałów na rynku).
Układ elektroniczny bazuje na rezystorach węglowych, kontensatorach propylenowych WIMA .01 oraz ręcznie robionych Induktorach o dostrojonym rdzeniu. Jedyną zmianą w stosunku do oryginalnej budowy Vox z lat 60‘ jest zamontowanie bardzo użytecznej wewnętrznej „Resonance Control“ , która jest wygodną regulacją do ograniczania basu i wzmocnienia wejścia ręcznie, bez użycia narzędzi oraz z miejscem przewidzianym na zaznaczanie ulubionych ustawień.
Kluczem do dobrego brzmienia „wah wah“ jest potencjometr, często zaniedbywany element układu. Od czasów Icar w latach 60, w żadnych pedałach nie były montowane dobrej jakości potencjomentry. To jedna z przyczyn czemu efekty „wah wah“ z lat 70‘ 80‘ i 90‘ pozostawiały wiele do życzenia. Ale inżynierowie z Fulltone opracowali i zrealizowali potencjometr swojego własnego projektu, nazywany Fullrange, który różni się znacząco od pozostałych (również dostępny osobno jako część zamienna do innych pedałów wah). Potencjometr Fullrange posiada podwójnie ekranowaną ścieżkę węglową, dzięki czemu przetrwa on 150.000 obrotów, a nie jak standardowe, seryjnie produkowane potencjometry – 15.000.
Również obudowa została zmieniona i nie powiela schematu Vox tak jak inni producenci. Stalowa obudowa zaprojektowana przez Fulltone pozwala na większą swobodę ruchu oraz wydobycie pełnej skali z potencjometru. Znajduję się tu również regulacja oporu pedału z blokadą, dzięki czemu nie przestawia się sama podczas używania. Podobnie jak wszystkie pedały Fulltone, Clyde jest wyposażony w prawdziwy bypass, dzięki któremu pedał nie zabarwia dźwięku i nie wpływa na brzmienie innych efektów kiedy jest wyłączony.
Clyde jest ponadto wyposażony w standardowe 2,1mm gniazdo za zasilacz prądu zmiennego z fitrem przeciwzakłóceniowym i zabezpieczeniem diodowym.
Wśród miłośników Clyde wymienić można między innymi: The Rolling Stones, Joe Satriani, The Black Crowes, Ian Moore, Steve Stevens, Oasis, Buzzy Feiten, John Abercrombie, Jen Turner, Henry Kaiser…
