Akordeony

Akordeony Hohner

Każdy instrument posiada własne, unikalne brzmienie, dlatego świat muzyki jest taki bogaty. Niektórzy często zastanawiają się nad tym jaki instrument jest najtrudniejszy do nauki, a znaczna część osób za najtrudniejszy instrument uważa skrzypce. Nie można jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ trudność nauki gry zależy również od indywidualnego tempa przyswajania wiedzy. Jeśli jednak chcemy zrobić zestawienie wyjątkowo trudnych instrumentów, to nie może wśród nich zabraknąć akordeonu.

Każdy z nas zna brzmienie akordeonu, ale nie każdy wie jak skomplikowanym jest on instrumentem. Podczas gry musimy operować dwiema klawiaturami jednocześnie, nie zapominając o nabieraniu i wypuszczaniu powietrza. Wybór pierwszego akordeonu nie jest łatwy, ponieważ początkujący muzycy wiedzą niewiele na temat akordeonów. Warto wybierać instrumenty sprawdzonych producentów. Dobrym wyborem będzie akordeon Hohner Bravo I 49 F, który jest chętnie polecanym modelem zarówno na forach internetowych jak i na stronach poświęconych muzyce.

 

Włoskie akordeony Fistitalia

Niewątpliwie jednym z najbardziej znanych miejsc na mapie dla akordonistów jest Castelfidardo we Włoszech. To prawdziwe zagłębie tych instrumentów. Wiele osób profesjonalnie zajmujących się grą świadomie wybiera markę właśnie z Castelfidardo, bo wie, że tam akordeony są całym życiem. To coś więcej niż tylko instrument, to wielka pasja. Staranność jaką producenci wkładają w wykonanie tych instrumentów przekłada się później na ich brzmienie oraz długowieczność. Jednym z wiodących producentów akordeonów z Włoch jest marka Fisitalia. Oferuje ona szeroką gamę instrumentów zarówno klawiszowych jak i guzikowych. Wykonuje również instrumenty na specjalne zamówienie. Customowe wersje kolorystyczne obudowy, guzików czy miechów, rodzaje materiałów użytych do wykonania, strój, wszystko wedle Waszych upodobań i preferencji.

 

Akordeon jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych instrumentów muzycznych na świecie. Jego charakterystyczny dźwięk kojarzy się zarówno z kameralnymi kawiarenkami Paryża, jak i z energetycznymi melodiami ludowymi. W tym poradniku przedstawiamy kompleksowe spojrzenie na akordeon – od bogatej historii i różnorodnych rodzajów instrumentu, przez jego rolę w muzyce dawnej i współczesnej, aż po praktyczne wskazówki dla osób planujących zakup własnego akordeonu.

Historia akordeonu

Choć prototypy instrumentów wykorzystujących stroiki stroikowe (przelotowe) znane były już w starożytnych Chinach (np. instrument sheng sprzed niemal 4 tysięcy lat), narodziny akordeonu w formie zbliżonej do dzisiejszej datuje się na początek XIX wieku. W 1822 roku niemiecki wynalazca Christian Friedrich Ludwig Buschmann zbudował pierwszy przenośny instrument klawiszowo-miechowy wykorzystujący stroiki języczkowe. Ten prymitywny model, nazwany Handäoline, stał się punktem wyjścia dla dalszego rozwoju konstrukcji akordeonu. Kilka lat później, w 1829 roku, wiedeński budowniczy organów Cyrill Demian opatentował własną wersję udoskonalonego instrumentu, nazywając go „accordion” (akordeon). Najważniejszą nowością w patencie Demiana była możliwość grania akordów za pomocą pojedynczego przycisku – stąd zresztą wywodzi się nazwa instrumentu.

W pierwszych dekadach XIX wieku akordeon służył głównie do akompaniamentu w muzyce popularnej i szybko zyskał ogromną popularność wśród ludu. Jego poręczność i donośne brzmienie sprawiły, że stał się instrumentem obecnym na jarmarkach, weselach i zabawach tanecznych w różnych zakątkach Europy. Charakterystyczny dźwięk akordeonu wkrótce wpisał się na stałe w tradycyjne melodie wielu krajów – od francuskich walczyków musette, przez włoskie tarantelle, po polskie oberki i mazurki. W drugiej połowie XIX wieku akordeon dotarł także do Rosji, gdzie wykształcił się bajan – unikalny rosyjski wariant akordeonu guzikowego, charakteryzujący się głębszym brzmieniem i nieco odmienną konstrukcją wewnętrzną.

Rozwój i popularność akordeonu w XX wieku

Na początku XX wieku akordeon kontynuował marsz triumfalny przez świat muzyki. Szczególny rozkwit popularności nastąpił w latach 30. i 40. XX wieku – był to prawdziwy złoty okres akordeonu. Instrument ten stał się nieodzownym elementem muzyki tanecznej i rozrywkowej tamtych czasów. W Europie Zachodniej, zwłaszcza we Francji, nostalgiczne i nieco melancholijne brzmienie akordeonu idealnie wkomponowało się w klimat kawiarnianych orkiestr i ulicznych grajków, tworząc romantyczną atmosferę paryskich bulwarów. We Włoszech akordeon również zajął szczególne miejsce – od tarantelli po ludowe przyśpiewki, stając się wręcz symbolem narodowej tradycji muzycznej. Także w Polsce XX wieku akordeon słyszany był powszechnie na zabawach, potańcówkach i weselach, gdzie przygrywał tańce ludowe i miejskie.

Popularność akordeonu przekroczyła jednak granice Europy. W Ameryce Północnej instrument ten przyjął się m.in. w muzyce cajun Luizjany oraz w stylu tex-mex (conjunto) na południu USA i w Meksyku, nadając tamtejszym folkowym brzmieniom unikalny koloryt. Z kolei w Ameryce Południowej narodził się bandoneon – bliski krewny akordeonu, o kwadratowej budowie i wyjątkowo głębokim, tęsknym brzmieniu. Bandoneon odegrał kluczową rolę w ukształtowaniu się stylu tango w Argentynie i Urugwaju, stając się wręcz nieodłącznym atrybutem tego gatunku. W rękach mistrza tanga Astora Piazzolli bandoneon zabrzmiał w nowatorski sposób, służąc do tworzenia niezwykle ekspresyjnych i technicznie wymagających kompozycji, które zrewolucjonizowały tradycyjne tango.

Rodzaje akordeonów

Na przestrzeni lat wykształciło się wiele odmian i typów akordeonów. Różnią się one budową, zakresem dźwięków oraz zastosowaniem muzycznym. Do głównych typów akordeonów należą między innymi:

• Akordeon klawiszowy – wyposażony w klawiaturę fortepianową (białe i czarne klawisze) po prawej stronie. Jest to najpopularniejszy typ w Europie Zachodniej. Jego obsługa bywa intuicyjna dla osób znających pianino, a prostsza konstrukcja sprawia, że akordeon klawiszowy jest często wybierany przez początkujących muzyków.
• Akordeon guzikowy – posiada zamiast klawiatury zestaw małych guzików melodycznych po prawej stronie (zazwyczaj ułożonych chromatycznie w kilku rzędach). Taki układ, popularny zwłaszcza w Europie Wschodniej i Skandynawii, umożliwia uzyskanie większej skali dźwięków przy mniejszych rozmiarach instrumentu. Akordeony guzikowe cenione są przez wirtuozów za możliwość grania bardzo złożonych, szybkich pasaży i trudnych kompozycji klasycznych lub ludowych na stosunkowo kompaktowym instrumencie.
• Bajan – to odmiana akordeonu guzikowego rozwinięta w Rosji. Cechuje się bardzo precyzyjną mechaniką i bogactwem niuansów brzmieniowych. Bajany zwykle mają nieco inną konstrukcję stroików i mechanizmu basowego niż zachodnie akordeony, co przekłada się na głębokie, pełne brzmienie. Instrumenty te wykorzystywane są zarówno w rosyjskiej muzyce ludowej, jak i w repertuarze klasycznym – wielu cenionych akordeonistów koncertowych gra właśnie na bajanach.
• Akordeon chromatyczny – tym terminem określa się akordeony, które mają pełną skalę chromatyczną (w przeciwieństwie do akordeonów diatonicznych) i zwykle brzmią ten sam dźwięk przy rozciąganiu i ściskaniu miecha (są „unisoniczne”). Zarówno akordeon klawiszowy, jak i guzikowy mogą być chromatyczne. Tego typu instrumenty są idealne do grania muzyki klasycznej i jazzowej, gdzie wymagana jest możliwość zagrania wszystkich półtonów. Często profesjonalne akordeony chromatyczne wyposażone są w specjalne mechanizmy konwertorowe w basach, umożliwiające przełączenie akordowego układu basów na tzw. manual melodyczny (swobodny bas), co poszerza możliwości wykonawcze.
• Akordeon diatoniczny – inaczej harmonia diatoniczna, to instrument o nieco prostszej budowie, strojonym w określonej tonacji (lub kilku pokrewnych tonacjach). Charakteryzuje się tym, że przy naciskaniu danego guzika inny dźwięk powstaje przy rozciąganiu miecha, a inny przy ściskaniu (instrument dwudźwiękowy). Takie akordeony mają zazwyczaj mniejsze rozmiary i ograniczony zakres dźwięków, ale za to ich brzmienie jest bardzo ostre, żywiołowe i dobrze niesie w muzyce tanecznej. Akordeony diatoniczne są chętnie wykorzystywane w tradycyjnej muzyce ludowej różnych krajów (np. w muzyce podhalańskiej stosuje się diatoniczną heligonkę, a w irlandzkiej – melodeon).

W rodzinie instrumentów pokrewnych warto wspomnieć także koncertynę, nieduży sześcio- lub ośmiokątny instrument z guzikami po obu stronach, który był popularny w XIX-wiecznej muzyce salonowej (szczególnie w Anglii). Koncertyna i bandoneon technicznie nie są akordeonami, ale działają na podobnej zasadzie stroików i miecha, stanowiąc ciekawych kuzynów akordeonu.

Akordeon we współczesnej muzyce

W połowie XX wieku, wraz z ekspansją muzyki gitarowej i elektrycznej, akordeon na pewien czas stracił na popularności w muzyce popularnej. Jednak ostatnie dekady przyniosły renesans akordeonu – instrument ten na nowo odkryto i doceniono zarówno w nurcie muzyki klasycznej, jak i rozrywkowej. Współcześni kompozytorzy coraz częściej piszą utwory na akordeon solo lub akordeon z orkiestrą, wykorzystując jego unikatowe możliwości brzmieniowe i dynamiczne. Na akademiach muzycznych powstały klasy akordeonu, co potwierdza status instrumentu jako pełnoprawnego członka rodziny instrumentów koncertowych.

Równocześnie akordeon znakomicie odnalazł się w nowych gatunkach i fuzjach stylistycznych. W muzyce folkowej i world music bywa łączony z nowoczesnymi brzmieniami, pojawia się w zespołach folk-rockowych, w muzyce klezmerskiej, a nawet w projektach awangardowych eksperymentujących z dźwiękiem. W jazzie akordeon zyskał popularność dzięki muzykom, którzy wpletli go do składów jazzowych, nadając utworom lekko nostalgiczny, ale i swingujący charakter. Także w muzyce filmowej można usłyszeć akordeon jako instrument budujący szczególny nastrój – od radosnego, po refleksyjny i melancholijny.

Współczesność to również rozwój technologiczny instrumentów akordeonowych. Na rynku pojawiły się akordeony cyfrowe, które łączą tradycyjną formę (miech, klawisze lub guziki) z elektronicznym generowaniem dźwięku. Takie instrumenty pozwalają akordeonistom na jeszcze szersze możliwości – można zmieniać barwy (np. symulować brzmienie różnych odmian akordeonu, organów, a nawet instrumentów orkiestrowych), grać ciszej lub na słuchawkach (co jest dużym udogodnieniem podczas ćwiczeń w mieszkaniu), a także łatwo nagłaśniać instrument na scenie bez obaw o sprzężenia mikrofonów. Pionierem w tej dziedzinie jest firma Roland ze swoją serią V-Accordion, jednak także inni producenci eksperymentują z połączeniem akordeonu i cyfrowych technologii. Dzięki temu akordeon w XXI wieku nie tylko kultywuje swoją tradycję, ale i wkracza śmiało w nowoczesność.

Akordeon to instrument, który łączy w sobie historię, tradycję i nowoczesność. Od prostych ludowych melodii po wirtuozerskie dzieła muzyki poważnej – jego wszechstronność oraz wyjątkowe brzmienie sprawiają, że pozostaje on ponadczasowym środkiem muzycznej ekspresji. Niezależnie od tego, czy akordeon towarzyszy nostalgicznej melodii tanga, skocznej polce czy awangardowej improwizacji, wciąż zachwyca słuchaczy swoim niepowtarzalnym głosem.

Wiodący producenci akordeonów

Przez ponad dwa stulecia rozwoju akordeonu powstało wiele firm specjalizujących się w budowie tych instrumentów. Niektóre marki zyskały światową renomę dzięki wysokiej jakości wykonania i charakterystycznemu brzmieniu swoich akordeonów. Oto kilku wiodących producentów akordeonów, na których warto zwrócić uwagę:

• Weltmeister – niemiecka marka z tradycjami sięgającymi XIX wieku. Weltmeister słynie z niezawodności i trwałości instrumentów. Ich akordeony, produkowane dawniej w Klingenthal w Saksonii, a dziś w innych lokalizacjach, są często polecane uczniom i średnio zaawansowanym muzykom ze względu na dobrą jakość w przystępnej cenie. Popularne modele to m.in. serie Weltmeister Rubin, Stella, Saphir czy Supita (model koncertowy).
• Hohner – kolejna legendarna niemiecka firma, założona w 1857 roku, znana na całym świecie z produkcji harmonijek ustnych i akordeonów. Akordeony Hohner oferują szerokie spektrum brzmieniowe – od modeli dla początkujących (np. seria Hohner Bravo czy Hohner Amica), po profesjonalne instrumenty koncertowe (takie jak Hohner Morino czy historyczny model Gola). Hohner wypracował sobie opinię marki dostarczającej instrumenty o trwałej konstrukcji i charakterystycznym, „treściwym” brzmieniu.
• Scandalli – włoski producent akordeonów, którego nazwa kojarzy się z najwyższą jakością i prestiżem. Firma Scandalli działa od lat 1900. i zasłynęła z precyzyjnego wykonania oraz dbałości o detale. Akordeony Scandalli, na czele ze słynnym modelem koncertowym Scandalli Super VI, cenione są przez profesjonalistów za szlachetne brzmienie, wygodną klawiaturę i bogate możliwości registrów.
• Pigini – renomowana włoska manufaktura akordeonów, szczególnie ceniona w świecie akordeonu klasycznego. Pigini produkuje instrumenty najwyższej klasy, często na zamówienie, w tym akordeony koncertowe wyposażone w konwertor i pełen manual basowy (free-bass) dla wirtuozów. Charakteryzują się one perfekcyjnym rzemiosłem, znakomitą intonacją i czystym brzmieniem. Wiele współczesnych kompozycji klasycznych na akordeon jest wykonywanych właśnie na instrumentach Pigini.
• Paolo Soprani – jedna z najstarszych marek akordeonowych we Włoszech, założona już w 1864 roku w Castelfidardo – miasteczku uznawanym za kolebkę włoskich akordeonów. Akordeony Paolo Soprani od pokoleń słyną z pięknej barwy dźwięku i solidnego wykonania. Firma oferuje zarówno tradycyjne akordeony diatoniczne (wł. organetto), jak i chromatyczne akordeony klawiszowe oraz guzikowe, używane przez profesjonalistów na całym świecie.
• Borsini – włoska firma o ponad 100-letniej tradycji, produkująca akordeony klasy premium. Instrumenty Borsini wyróżniają się eleganckim wzornictwem i potężnym, bogatym brzmieniem. Marka ta przez lata dostarczała akordeony wielu znanym muzykom estradowym i klasycznym, ciesząc się opinią producenta instrumentów dla prawdziwych koneserów.
• Guerrini – (opcjonalnie) włoski producent doceniany zwłaszcza w środowisku muzyki ludowej i estradowej. Akordeony Guerrini charakteryzują się głośnym, nasyconym brzmieniem, idealnym do akompaniamentu tanecznego i zespołowej gry. W Polsce marka Guerrini bywa często spotykana na scenach folkowych i weselnych.
• Roland – chociaż kojarzony głównie z instrumentami elektronicznymi, zasługuje na uwagę jako pionier w dziedzinie akordeonów cyfrowych. Firma Roland stworzyła serię V-Accordion, czyli elektronicznych akordeonów, które starają się odwzorować brzmienie i ekspresję tradycyjnych modeli, dodając jednocześnie nowoczesne funkcje. Dla akordeonistów poszukujących innowacji i cichej praktyki, modele takie jak Roland FR-4X czy FR-8X stanowią ciekawą alternatywę.

Oprócz powyższych, istnieje oczywiście wiele innych marek akordeonów (m.in. Excelsior, Victoria, Bugari, Beltuna, Royal Standard, Yamaha i in.), jednak wymienione wyżej firmy uchodzą za szczególnie sprawdzone i cieszące się zaufaniem muzyków. Wybierając instrument renomowanego producenta, zyskujemy większą pewność co do jakości wykonania, trwałości i serwisu instrumentu.

Jak wybrać akordeon? Na co zwrócić uwagę przy zakupie

Wybór odpowiedniego akordeonu to poważna decyzja – instrument ten jest zwykle niemałą inwestycją finansową, a dobrze dobrany będzie służył przez wiele lat. Przy zakupie akordeonu warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych kwestii:

Przeznaczenie i repertuar: Na początku należy zastanowić się, do jakich celów potrzebny jest nam akordeon i jaką muzykę zamierzamy na nim grać. Inny instrument sprawdzi się w roli akordeonu dla dziecka rozpoczynającego naukę, a inny dla doświadczonego muzyka estradowego. Określenie preferowanego repertuaru też ma znaczenie – jeśli planujemy grać głównie muzykę folkową, miejską czy francuskie walczyki musette, przydatny będzie akordeon o brzmieniu musette (czyli z charakterystycznym tremolem uzyskiwanym dzięki lekkiemu rozstrojeniu stroików). Z kolei do muzyki klasycznej lub jazzowej lepszy będzie instrument o „surowszym” stroju (bez tremola) i z dodatkowymi registrami, np. z wysoką oktawą (piccolo), by uzyskać klarowne, solowe brzmienie. Pomyślmy także, czy instrument ma nam służyć do występów scenicznych, nagrań, czy głównie do domowego muzykowania – to pomoże dobrać odpowiednią wielkość i funkcje (np. nagłośnienie, mikrofony kontaktowe, moduł MIDI w przypadku akordeonów elektronicznych itp.).

Typ akordeonu – klawiszowy czy guzikowy: Kolejną kwestią jest wybór między akordeonem klawiszowym a guzikowym. Akordeon klawiszowy bywa intuicyjny dla osób, które grały wcześniej na pianinie lub keyboardzie – układ klawiszy jest znajomy i łatwiej rozpocząć naukę prostych melodii. Natomiast akordeon guzikowy oferuje szerszą skalę dźwięków przy mniejszych gabarytach instrumentu (na niewielkiej przestrzeni mieści się tyle guzików, ile odpowiada ponad 3 oktawom klawiatury fortepianowej). Guziki pozwalają też często na szybsze przebiegi pasażowe dzięki ergonomicznemu ułożeniu dźwięków. W Polsce w szkolnictwie muzycznym popularne są akordeony guzikowe (system B), podczas gdy w niektórych krajach (np. Francja, częściowo także nasz folklor) używa się systemu C lub akordeonów klawiszowych. Wybór systemu warto dostosować do własnych preferencji i dostępności nauczycieli czy materiałów dydaktycznych. Dla początkującego amatora oba typy są dobre – najważniejsze, by instrument był wygodny i zachęcał do gry.

Wielkość instrumentu i liczba basów: Akordeony występują w różnych rozmiarach. Standardowym sposobem określania wielkości akordeonu jest liczba basów, czyli ilość guzików po lewej stronie instrumentu. Najpopularniejsze rozmiary to 48 basów (mały akordeon dziecięcy), 60 basów, 80 basów, 96 basów oraz pełnowymiarowy 120 basów. Im więcej basów, tym większy i cięższy jest instrument, ale też większy jego zakres dźwiękowy i często bogatsze wyposażenie (więcej chórów, registrów itp.). Dla dziecka lub drobniejszej osoby duży akordeon 120-basowy może okazać się zbyt ciężki i nieporęczny – w takiej sytuacji lepiej wybrać instrument 60- lub 80-basowy dostosowany rozmiarem do sylwetki muzyka. Z kolei dorosły, który poważnie myśli o grze koncertowej, prawdopodobnie prędzej czy później będzie potrzebował 120-basowego instrumentu, oferującego pełnię możliwości. Warto w sklepie przymierzyć akordeon – założyć pasy, oprzeć na kolanie lub wziąć do ręki i sprawdzić, czy masa instrumentu oraz rozstaw klawiszy/guzików są dla nas komfortowe. Pamiętajmy, że typowa waga akordeonu 120-basowego to około 9–12 kg, podczas gdy mniejsze modele mogą ważyć np. 6–8 kg. Jeśli planujemy często grać na stojąco lub przemieszczać się z instrumentem, różnica kilku kilogramów będzie odczuwalna.

Ilość chórów i barwa dźwięku: Każdy akordeon ma wewnątrz zestawy stroików (tzw. chóry głosów) odpowiadające za brzmienie. Po prawej (melodycznej) stronie instrument może mieć najczęściej od 2 do 4 chórów (spotyka się też 5-chórowe w profesjonalnych modelach, a małe akordeony dziecięce bywają 1-chórowe). Większa liczba chórów umożliwia bogatsze brzmienie i więcej kombinacji registrów (czyli różnych barw, jakie uzyskujemy włączając określone połączenia stroików). Popularnym układem są 3 chóry (dające typowe brzmienie musette w akordeonach francuskich – dwie tzw. ósemki plus jedna oktawa wyżej lub niżej) oraz 4 chóry (często 2 ósemki + oktawa + kwinta lub piccolo, co daje charakterystyczny pełny dźwięk). Przy zakupie warto posłuchać, jak brzmi instrument – czy barwa jest ciepła, czy bardziej jasna, czy odpowiada stylowi muzyki, jaki chcemy grać. Jeśli mamy ulubionego akordeonistę lub nagrania, których brzmienie nam się podoba, dobrze poszukać instrumentu o zbliżonych parametrach stroików. Zwróćmy też uwagę na registry – dźwignie lub guziki zmiany barwy. Im więcej registrów, tym większa elastyczność brzmieniowa (w akordeonach 3-4 chórowych bywa od 5 do nawet 13 registrów po stronie melodycznej). Dla początkującego muzyka nie musi to być priorytetem, ale średnio zaawansowany z pewnością doceni bogatsze wyposażenie instrumentu.

Stan: nowy czy używany: Akordeon to instrument długowieczny – dobrze utrzymane egzemplarze potrafią brzmieć świetnie nawet po kilkudziesięciu latach. Kuszące może być więc kupno akordeonu używanego, które bywa znacznie tańsze niż nabycie nowego. Trzeba jednak zachować ostrożność. Używany instrument może kryć niewidoczne na pierwszy rzut oka usterki: nieszczelny miech, zużyte głoski (stroiki) rozstrajające się po krótkim czasie, wyrobione mechanizmy klawiszy i basów, odklejające się podkładki (tzw. filce i skóry na zaworach) powodujące niechciane trzaski itp. Osobie niedoświadczonej trudno samodzielnie ocenić faktyczny stan techniczny akordeonu. Dlatego przy zakupie używanego modelu warto poprosić o pomoc fachowca – lutnika specjalizującego się w akordeonach lub doświadczonego akordeonistę, który potrafi instrument sprawdzić. Należy uważać na oferty typu "okazja, 100% sprawny po przeglądzie", zwłaszcza gdy sprzedawca nie jest w stanie udokumentować wykonanych napraw. Zdarza się, że instrument wyglądający jak nowy (bo np. przez lata leżał nieużywany w futerale) po krótkim okresie intensywnego grania zaczyna ujawniać problemy – np. odklejają się zaworki, pojawiają się nieszczelności – co wygeneruje spore koszty serwisu. Generalnie, jeśli dysponujemy ograniczonym budżetem, a nie mamy pewności co do stanu używanego akordeonu, bezpieczniejszym wyborem na początek będzie nowy akordeon ze sklepu. Nowy instrument objęty jest gwarancją, mamy pewność jego stroju i sprawności mechanizmów, a ewentualny serwis początkowy (regulacja) często jest wliczony w cenę lub dostępny w autoryzowanym punkcie.

Budżet: Ceny akordeonów są bardzo zróżnicowane – od kilku tysięcy złotych za najprostsze nowe modele uczniowskie lub używane instrumenty, do nawet kilkudziesięciu tysięcy za najwyższej klasy akordeony koncertowe robione ręcznie. Ustalmy realistyczny budżet, pamiętając jednak, że najtańsze akordeony nie zawsze będą wygodne w grze i trwałe. Często lepiej dołożyć nieco więcej, aby kupić instrument renomowanej marki o dobrej opinii, który posłuży nam dłużej i da więcej satysfakcji z gry. Jeśli budżet jest bardzo ograniczony, a chcemy zaczynać naukę – rozważmy na przykład zakup małego akordeonu używanego od kogoś z rodziny lub znajomych, ale przed zakupem zanieśmy go do oceny specjaliście. Pamiętajmy też, by zarezerwować środki na akcesoria: solidny futerał lub pokrowiec, pasy nośne (jeśli nie ma w zestawie lub standardowe są niewygodne, można kupić szersze i lepiej wyściełane) oraz podstawowe środki do czyszczenia i konserwacji instrumentu.

Podsumowanie wyboru: Dobry wybór akordeonu polega na znalezieniu równowagi między marzeniami a możliwościami – dopasujmy instrument do naszych potrzeb, ale też możliwości fizycznych i finansowych. Jeśli to możliwe, warto odwiedzić sklep muzyczny osobiście i wypróbować kilka modeli – dotknąć klawiszy/guzików, poruszać miechem, posłuchać brzmienia. Każdy akordeon ma swoją „osobowość” – ważne, by instrument nam leżał i inspirował do gry. Zasięgnijmy opinii nauczyciela lub doświadczonego muzyka, który może doradzić. Dobrze dobrany akordeon odwdzięczy się pięknym dźwiękiem i będzie wiernym towarzyszem muzycznych przygód przez lata.